E-lektroeklektopamiętnik

Kilka miesięcy temu, w jednym z wcześniejszych wpisów   wspominałem o tym albumie. Teraz nadszedł czas by przyjrzeć się tej wybitnej, w mojej ocenie pozycji. Gwoli ścisłości: nigdy nie byłem b-boyem. Moją miłością była deskorolka. Kasetę pożyczył mi znajomy tancerz Tomek (pzdr Żyto). To był w 1999 roku, w ostatniej klasie liceum. Odwiedziłem kumpli na treningu, w ucho wpadła mi charakterystyczna, funkująca nuta, wydobywająca się z ghettoblastera trenujących tancerzy. Kilka dni później miałem już tę kasetę (tak kasetę, raz że takie to były czasy, dwa że ta pozycja ukazała się wyłącznie na kasecie) w swoim walkmanie. Pamiętam jak szedłem ulicą mojego miasta a w słuchawkach rozbrzmiewały takie hity J ohnny Pate - You Can't Even Walk In The Park , Badder Than Evil - Hot Wheels (The Chase) czy Curtis Mayfield  z nieśmiertelnym Move On Up . Pamiętam uczucie niesamowitej energii i euforii. Tak jakbym przemierzał ulice NY lub San Francisco dwie dekady wcześniej a nie Szczecina końca lat

Tak się jakoś przypadkiem złożyło że w tym roku przypadło 20-lecie tej legendarnej i niezwykle zasłużonej dla muzyki elektronicznej wytwórni. Przypadkiem, bo pomyślałem że chciałbym podzielić się moją fascynacją WoS na blogu i proszę, jest ku temu okazja. Pierwszy raz ze ścianą zderzyłem się w latach 1998/99, w trzeciej klasie liceum. Byłem wtedy na etapie poszukiwania swoich muzycznych fascynacji. Muzyka którą słuchałem dotychczas przestawała mi odpowiadać lub zwyczajnie nie potrafiłem się z nią odnaleźć. Z pomocą przyszedł mi Maciek - nauczyciel angielskiego w moim liceum i DJ zarazem. Podrzucił kilka nagranych kaset magnetofonowych. Dwie składanki (po latach okazało się że były to The First Eleven , T he Second Eleven oraz Back to Mono  pocięte i upchnięte na dwie kasety), drugi album The Wiseguys , The Antidote, a także niezwiązany z wytwórnią The Freestylers z albumem We Work Hard . To było jak dotyk muzycznego absolutu. Muzyka w fascynujący dla mnie sposób łącząca ze sobą m.in