E-lektroeklektopamiętnik

Za mną pierwszy miesiąc roku! Juppi! Lekko nie było. Dość powiedzieć że to najbardziej obfity objętościowo miesiąc od lat! W styczniu licznik stanął na 184 km. Malkontenci powiedzieliby: pff, to nawet nie jest 200 kilo... No tak, to nie są jakieś super duże przebiegi ale te stare kości i tak już nieźle trzeszczą. Niby w przenośni ale w styczniu odezwały mi się kolana (a już głośno się chwaliłem ze jest dobrze), a od zeszłego roku ciągnie się za mną rozcięgno lewe, piszczel prawy, hahaha no cały pakiet. Jak to mówi mój sąsiad: numeru pesel nie oszukasz. Pesel peselem ale tutaj myślę że poświąteczny overloading zrobił swoje. Waga poszła 2-3 kilo w górę od jesieni, niby to taki balast easy come easy go, niemniej musiałem to tachać ze sobą. Na szczęście powoli znika. Co do tygodniowych/miesięcznych objętości to jeszcze takie małe spostrzeżenie: mam takie wrażenie że powoli zaczyna się odchodzić o tradycyjnego maratońskiego "nawijania kilometrów" w maratońskich planach dla amatoró

Jakiś czas temu rozmawiałem z moim kolegą biegaczem trójkołamaczem na temat kontuzji. - Wiesz jak to jest zawsze coś tam pobolewa - powiedział mi przy tej okazji. Ano wiem jak to jest. I dziś właśnie, w ramach tej nierównej walki ze wszystkopobolewaniem postanawiam podzielić się ze światem fajnym ćwiczeniem jakie znalazłem w sieci. Taka sytuacja: w połowie września na mecie zawodów na dychę łapie mnie w Achillesie ból wyraźnie wskazujący nadwyrężenie. Jest życiówka, jest euforia a więc niespecjalnie się ścięgnem przejmuję, zakładam że za kilka dni ból sam minie. Ale nie mija, więc robię przerwę, solidnie przepracowuję ten czas w zakresie ćwiczeń rozciągających i wzmacniających i ból puszcza. Zajebiście. Idę na trening i trach...niefortunny krok na korzeniu wywołuje grymas bólu na mojej twarzy. Dobrze że na drugą nóżkę - pomyślałem sobie. Kostka boleć mnie będzie przez kolejne kilka miesięcy i kosztować mnie będzie 2 wizyty u fizjomana. No dobra kostka zrobiona, Achilles zrobiony, nie

Trochę szkoda się żegnać z tak dobrym biegowo rokiem. Chyba najlepszy mój sezon biegowy miał miejsce w tym roku właśnie! Relatywnie mało biegania w skali tygodnia/miesiąca i dużo życiówek, taki był ten rok właśnie! No i parę drobnych urazów. Czemu mało biegania? No bo przede wszystkim biegam 3xtyg a nie cztery. I dobrze mi z tym póki co. Drobne urazy też trochę mnie wyhamowały, zwłaszcza końcówka roku - drobny uraz z prawym Achillesem skutkował 5-tygodniowym rozbratem z treningiem, spadkiem formy i dwiema fizjo-wizytami  niemniej to drobiazgi. Rok zamykam z 1485km (77km w grudniu) na liczniku, dwukrotnie bitym PB na 10k i tyle samo na 21k! Zabrakło startu w maratonie ale to celowy zabieg. Festina lente. Na przyszły rok mam w planach pobiec 42k, po dłuuuuugiej przerwie. Oby było zdrowie czego życzę sobie i wszystkim biegaczom! Do siego roku 2022!!!

Udało się!!!! W dniu dzisiejszym otrzymałem e-mail potwierdzający mój start w Chicago Marathon 2022! Ufff!!!! Co za emocje...nie będę ściemnał, przez cały dzień odświeżyłem pocztę oraz stronę maratonu z dobre sto razy. I wreszcie po którymś razie wyświetlający się status "pending selection" zmienił się na "selected" a ja prawie się poryczałem z wrażenia. Jadę do Stanów... Nie byłem tam od 2006 roku. Jadę do miasta gdzie Jake i Elwood grali z Johnem Lee Hookerem, Ray Charlesem i Arethą Franklin! Tak, jadę na  swój drugi WMM (po Berlinie)!!!! p.s. na razie mogę się pochwalić 100-procentową skutecznością w losowaniach. Berlin też udało się ustrzelić za pierwszym razem!

Goleniowskie zawody zakończyły już tegoroczny okres startowy. Ostatni miesiąc biegałem tylko pod kątem tych wyścigów. Teraz przyszedł czas na odpoczynek i podsumowanie tego bogatego w zadawalające mnie wyniki i jakże zaskakującego mnie sezonu. Przyjmuję sobie że start i zakończenie poszczególnych sezonów biegowych następuje w listopadzie. Dlaczego akurat w tym miesiącu? Ano dlatego że ostatnie zawody to bieg niepodległościowy i po krótkim odpoczynku następuje start z treningiem do wiosennych zawodów. W styczniu powinienem być już na zaawansowanym etapie budowania bazy biegowej więc trudno nazwać to startem sezonu. A więc do sedna: w tym sezonie przebiegłem 1465 km, biegając 3 razy w tygodniu. Od listopada do połowy stycznia realizowałem 10-tygodniowy plan marszobiegów, jako przygotowanie do bezpiecznego powrotu na pułap 60 minut biegu. Po tym okresie, podjąłem się planu maratońskiego Jerzego Skarżyńskiego, który stanowił kontynuację planu na 60 minut.  Całość dostępna na stronie JS. Pl

Mam w zwyczaju eksponować w domu medale z najszybszych moich biegów na danym dystansie. W momencie kiedy uda mi się poprawić życiówkę to stary medal zastępuję nowym a tamten chowam. W tym sezonie wyjątkowo szybko trafiają te krążki do pudełka :). Akcja liść dębu :) Goleniów to dla mnie szczególne miejsce. Biegam tutaj co rok i gdyby nie covid to mógłbym powiedzieć że robię to nieprzerwanie od 2010 roku. Tutaj kilkakrotnie ustanawialem swój PB na 10km. Trasa oraz warunki pogodowe w zasadzie stanowią gwarancję udanego biegu, o ile forma dopisuje. W tym roku czterokrotnie stawałem na linii startu na dychę. Rozpocząłem czerwcowym biegiem w Stargardzie, we wrześniu ustanowiłem życiówkę w Choszcznie, po drodze pobiegłem niewiele wolniej na trudniejszej trasie w Pyrzycach i wreszcie przyszedł czas na ostatni start w tym sezonie, czyli Goleniów. Kompletnie zawalony bieg w Stargardzie boleśnie uzmysłowił mi jedno: filozofia małych kroków to w moim wypadku zdecydowanie najlepsze rozwiąza

Powoli kończy się mój sezon. Przede mną jeszcze kilka dni biegania, które planuję zakończyć niepodległościowym startem na dychę w Goleniowie. A później odpoczynek - tak ze dwa tygodnie albo i lepiej, a co! fot. Dulny Foto No bo chyba zasłużyłem. Na podsumowanie przyjdzie czas w osobnym wpisie, teraz powiem tylko że czuję w nogach (konkretnie w Achillesach i lewym stawie skokowym) pewien dyskomfort i chciałbym dać im odpocząć. Achillesy to pamiątka po Choszcznie (prawy) i po części Pyrzycach (lewy). Staw skokowy to tylko niefortunnie postawiony krok na korzeniu w czasie treningu ale ciągnie się już prawie miesiąc. Poza tym wszystko jest super. W październiku najważniejszym wydarzeniem był start na 10km w Pyrzycach. Nabiegałem 42:57, jest to mój drugi najszybciejszy wynik, parafrazując piłkarskiego klasyka. Traktuję ten wynik jako cenniejszy niż o 5 sekund szybsza życiówka z Choszczna z uwagi na uwarunkowania Pyrzyckiej trasy.  W październiku natłukłem 155km, co w moim obecnym trybie t